Onrealistische verwachting
Onrealistische verwachting
Onrealistische verwachtingen komen voort uit trauma. Dat is ook logisch, want mensen met Complex Trauma weten niet wat normaal is. Ze weten niet hoe een gezonde familie eruit ziet. Je kijkt eens naar je eigen gezin en denkt dat jullie een normaal gezin zijn. Je komt na school bij vrienden thuis, iedereen is aardig naar elkaar, er wordt niet geschreeuwd of dingen naar je toe gegooid. “Wat is dit voor een vreemde gezin?” Het gezin is zo rustig er moet hier iets niet kloppen. En dan begin je je te realiseren dat jullie het vreemde gezin zijn. Andere gezinnen zijn een beetje meer normaal. Je probeert je te bedenken wat nu eigen normaal is? Want je bent opgegroeid in een gezin met veel boosheid.
Wanneer je een relatie krijgt, spreek je met jezelf af dat niemand in het gezin boos mag worden, want anders ben je geen gezond gezin. Je kunt wel raden wat er dan gebeurt. Iedereen probeert alle boosheid die ze tegenkomen weg te stoppen. Tot het moment dat er een grote explosie is. Dan is iedereen hier schuldig aan.
Mensen gaan een maand voor verslaving in therapie. Ze rennen na deze periode terug naar hun familie en vrienden en zeggen: ”vertrouw me nou, ik werk aan mijn herstel”. Maar de familie zegt:” hohoho, we hebben deze weg al vaker bewandeld. Je zegt altijd: het is deze keer anders”. Er worden grenzen gemaakt en jij wordt boos op iedereen omdat je verwachtingen niet matchen met de realiteit. Tegen je psychiater zeg je dat alles in orde is, dat je alle afspraken nakomt. Maar je ouders willen dat maar niet zien.