Vluchten in fantasie
Vluchten in fantasie
Vluchten in fantasie. Veel kinderen die opgroeien in een gezin met Complex Trauma en beginnen te realiseren dat ze de omstandigheden waarin ze leven niet kunnen veranderen en invloed hebben op hun veiligheid , vluchten in een fantasiewereld. Het is niet dat iedereen met Complex Trauma dit doet. Maar het wordt meer gedaan dan dat men had verwacht.
Voorbeeld
Een kind leeft een leven met alleen maar chaos. Dit kind gaat naar bed en doet de slaapkamerdeur achter zich dicht. Alles in die slaapkamer staat precies waar het voor het kind moet staan. Het is allemaal geordend, gestructureerd en netjes. Dat is hun escape.
Andere kinderen gaan naar bed en ontsnappen d.m.v. een fantasiewereld. Een fantasiewereld kan zijn dat ze bijvoorbeeld in een perfect gezin zouden wonen. Dat zijn ouders van hem houden. Dat er broertjes en zusjes zijn die ook van hem houden. Dus ze creëren een familie in hun hoofd.
Weer anderen gaan romans lezen over de prins op het witte paard. Boeken die eindigen met een happy end. Of ze kijken tv omdat het hun even uit hun trauma haalt. Het maakt het leven voor een korte tijd fijn en veilig.
Stel je hebt een coping(bescherming) gevonden door de situatie even te ontvluchten d.m.v. een fantasie. Je komt iemand tegen die je leuk vindt en de ander vindt jou ook leuk, dan bekijk je alles ineens vanuit een roze bril. Je hebt je prins op het witte paard gevonden. Maar je vrienden zeggen tegen je: “hou je zo ver mogelijk uit de buurt van deze persoon. Hij heeft problemen”. En je zegt: “ nee nee nee,
in mijn fantasie is hij perfect”. Wat er dus gebeurd is dat je verliefd wordt op de fantasie en niet op de persoon. En je geeft redenen aan waarom hij je prins op het witte paard is. Maar na een hele tijd begin je toch te twijfelen en denk je dat hij jouw fantasie is, maar niet de waarheid. Maar om deze fantasie op te geven is heel moeilijk.
Voor mensen die zich vaker terugtrekken in hun fantasiewereld, is het leven in het hier en nu lastig. Als men zou vragen hoe ze het leven vinden dan zal je vaak het antwoord krijgen: “saai, niks aan”. Ze gaan terug naar hun fantasiewereld. Zodat ze niet meer hoeven te leven in het hier en nu. Je accepteert de dingen zoals ze zijn gecreëerd. Er ontstaat een gevaarlijke fantasie. Een fantasie die je ’s nachts wakker houdt en je bedenkt allerlei scenario’s over hoe je de mensen die je pijn hebben gedaan, terug kunt pakken. Dit is natuurlijk niet goed voor je herstel.
Veel mensen die voor herstel van hun verslaving in therapie komen denken dat er een misschien pil bestaat. Ze denken dat als ze deze pil gevonden hebben ze achterover kunnen gaan leunen, niks hoeven te doen en alle leed verzachten. Herstel komt dan vanzelf.
Ook zijn er vaak onrealistische verwachtingen m.b.t. herstel van een verslaving. Ze denken :” “als ik mijn therapie maar goed doe, dan zal ik altijd blij zijn en zullen er geen problemen meer zijn. Alles gaat goed en ik zal nooit meer een slechte dag hebben”. Maar dan komt die slechte dag en je denkt: “wat is het probleem, maar dit is *t” dit is teveel werk”. Dit alles is gebaseerd op onrealistische verwachtingen.
Stel je ontmoet iemand waar je veel om gaat geven. Je plaats deze heel hoog in gedachten. Maar zo gauw als deze persoon iets doet wat jou niet bevalt, wordt de persoon die eerst een engel was nu een satan. Dit is ook leven een fantasiewereld.
Je hebt dus een probleem om mensen goed in te schatten.